EL VIAJE A NINGUNA PARTE
Fernando Fernán Gómez.
Ignacio del Moral.
Ramón Barea.
Patxo Telleria, Mikel Losada, Ramón Barea, Itziar Lazkano, Irene Bau, Olatz Ganboa, Diego Pérez, Adrián García de los Ojos.
Jose Ibarrola.
Adrián García de los Ojos.
Betitxe Saitua.
María Casanueva.
Galder Sacanell.
Karmele Corona.
Nagore Navarro.
El viaje a ninguna parte lanak komikoen lanbidea aurrera eramateko modu jakin batez hitz egiten du, konpainia ibiltari baten gorabeherez. Azken finean, ogibideaz mintzo da. Bizitzaren eta erresistentziaren mikromundu txikia den horretaz. Mendeetako tradizioa, etengabe birsortzen dena, askotariko ibilbideak erakutsiz. Lanbideari egindako omenaldia da. Benetan bokaziozkoa den ogibideari. «!Qué oficios, qué oficios!´´, a zelako ogibidea, mendez mende iraun eta birsortzen dena. Hil eta birsortu egiten da. Zinema, soinudun zinema, irratia, telebista, Internet… etorri diren arren. Antzezlanaren oinarrian dagoen eleberria komiko batek egin du, komikoen seme eta komikoen artean hazitakoak, eta badaki zertaz, nola eta zergatik hitz egiten duen. Oroimena du. Bizitza du. El viaje a ninguna parte antzerkiaren arte honen etengabeko metafora bilakatu da, funtzio bakar eta errepikaezin bakoitzean, han eta hemen, birsortzen den antzerkiarena. Ez da berdina izango Tres Cantosen, Cabezalesen edota Hinojeran, esaterako. Leku horietan ere ez da berdin lo egiten, aldea dago ohe batetik bestera… Horrelako kontuak bizitzen badira bakarrik uler daitezke. Horregatik, gurekin etortzea izango da onena, ikuslea bidaia honetara gonbidatzen dugu. Guk bidaiarekin aurrera jarraitu arren, zuek nahi duzuenean utz dezakezue. Antzerkia besterik ez da, baina… pozoia du, antzerkiak pozoia du.
Goazen, autobusa badoa eta!